آن روزعصر

صدای سه تار پسرک توی ایوان هر روز عصر، دخترک را همسایه ی شیدایی

شمعدانی های لب حوض کرده بود ، طلوع نگاهشان ، غروب را تماشایی میکرد ؛

یک پرده بالاتر،یک پرده پایین تر

...

آن روزعصردخترک سهراب میخواند به گمانم فردا روزخوبی باشد وسینی چای مادر

که گفت: هست دخترم ؛ فردا مهمون داری

......

حالایک ماه میشود که دست پسربه سه تارنمی رود وهرروزغروب توی ایوان باچشم های پرازاشک زمزمه میکند:شب وسکوت وسه تاری که لال مانده منم،

بیا کمی بنوازم؛بیاکمی بزنم