هوای خاطراتمان گرفته است یک کمی

بزرگترشدم...

وتو بزرگتر شدی کمی

به پای دردهایمان شکست پشت عالمی

وتا نگاه میکنم به انتها رسیده ای

چراتو فکر میکنی به این شتاب ملزمی ؟

هنوز هم کنارسایه ای بی جواب ومات

تو آخرین جواب درمقابل سوالمی

تو شایدوتو حتماوچه فرق میکند که من......من

،دچار بی خیالیم

ودچاردرد بی غمی

دلم گرفته از قفس , پرنده هم که مردنی است

هوای خاطراتم گرفته است یه کمی

نه, واژه هم کم آمده برای حرفهایمان

میان خنده های من , توگریه دمادمی

دقیق تر که میشوم به این نتیجه میرسم

نه من شبیه آدمم نه تو شبیه آدمی