end of one live

خدا رحمتت کنه

غروب ها

اینگونه نگاهم نکن ، دلم را میگویم .تنهایی گاهی سبب میشود که در دامنه های زندگی اتراق کنی و بار سنگین تحملت را برشانه های کوه بگذاری تا خستگیت کمی در برود

راستی چه حکمتی است که من بیشتر "غروب ها" دلم برای تو تنگ میشود ! نه فکر کنی خورشیدی ، نه عزیزم خورشید شبها میرود و گلهای آفتاب گردان را به حال خودشان می گذارد

اما جالب است که حتی تو مهتاب هم نیستی که روزها بروی

در حقیقت تو هیچ وقت نمی روی که قرار باشد بیایی

***

**

*

سکوت

امشب هر چه دنبال بهانه گشتم پیدا نشد

شده ام مثل کسانی که میخواستند یک جور بهانه بگیرند تا با آن آرام شوند

ولی

به احترام حرف تو که نباید فانوس به دست گرفت و گشت

بی فانوس و تنها با نور شمع دنبال آن شمعدان قشنگت گشتم

انگار امشب از آن شبهایی بود که اگر حق انتخاب داشتم نقاشیش میکردم اما حیف که نشد

آسمان و دریا رسیدن را بلد بودند و به هم نرسیدند ،اما من نقاشی را بلد نبودم و نکشیدم ،نواختن هم همینطور

برای کسی که حرف و سکوتش،دوری و دیدارش،ماندن و رفتنش و پاسخ و اشاره اش یک سمفونی رویایی با تکنوازی هنرمندانه یک شب بارانی است

چه میشود نواخت بجز

سکوت